Terpen- en wierdenlandHet terpen- en wierdegebied van Friesland en Groningen is een prachtig gebied voor een personeelsdag. Wie voor collega's een uitje in de kuststreek moet organiseren denkt al snel aan een waddeneiland of iets op het wad. De 'binnenkant' van de dijk wordt door veel mensen gezien als 'boerenland' waar weinig te beleven valt. De Pierewaai bewijst al vele jaren het tegendeel. Door varen, wandelen en fietsen 'aan elkaar te knopen' in combinatie met aansprekende activiteiten op fraaie locaties worden verrassende dagtochten gerealiseerd. |
| Mogelijke activiteiten die in het programma kunnen worden opgenomen: fietsen, wandelen en varen (kano of motorschip) / workshop zang of djembé / schilderworkshop / samen een maaltijd bereiden / zwerftochten over kwelder en wad / werken in de natuur / diverse excursies op gebied van natuur, cultuurhistorie en landschap / lunch en-of diner op mooie locatie. |
| Laat het Reitdiep geheimzinnig blijven Na een bocht zie ik de ranke brugleuningen, de gemetselde sluismuren, schuiven, deuren, balken, lieren en sluiseilanden van Schaphalsterzijl. Het bestaat uit drie sluizen. Hier mondt het Winsumerdiep uit in het Reitdiep. Bij de sluizen staat een stevig, vierkant huis met luiken en een grote schuur: het waarhuis. In het water ligt een bruine tjalk. Koos de Jong bewoner van de tjalk, laat me zijn boot zien. Een gedreven veertiger, verknocht aan dit gebied. Ooit studeerde hij in Delft weg- en waterbouwkunde. 'Dit is een paviljoentjalk', vertelt hij, 'het oude beurtschip van Bolsward dat tussen 1901 en de jaren vijftig elke week op Amsterdam voer. Het had geen roef, zo had het minder doorvaarhoogte. Al snel na de bouw werd het schip voorzien van een hulpmotor, want een beurtschipper had altijd haast.' We gaan op de sluis zitten en kijken uit over het water. Zo'n twintig jaar geleden zeilde Koos door het Reitdiep en gooide hier zijn anker uit. 'Het Reitdiepgebied was toen een beetje vervallen', zegt hij. Er lagen oude sluisjes, verlaten fabriekjes, oude boerderijen, en de boeren gooiden nog ouwe auto's in het water om de oevers te beschermen. Het had wat van de verwaarloosde vaarwegen in Frankrijk, hartstikke sfeervol. Het Reitdiep is de mooiste rivier van Nederland. Er loopt geen weg langs, dat is heel bijzonder, en er zijn maar een paar bruggen over. Alleen als je vaart zie je de rivier, je vaart in het landschap'. Hij wijst naar de bochtige dijk en het het binnendijkse land: 'Je kan zien dat de zee hier heeft geheerst. De uiterwaarden zijn hoger opgeslibd dan het land achter de dijken, ze zijn boomlozer en er is geen bewoning. Ruim honderd jaar geleden stroomde hier nog zout water'. Er komen fietsers op de sluis staan. Ze rekken hun nekken om te zien waar het ene water in het andere overgaat. 'Ze willen naar het Reitdiep, want dat is geheimzinnig,' zegt Koos. 'Maar ze kunnen het niet bereiken. Laat het Reitdiep geheimzinnig blijven.' Bron: Steenhuis, Aafke, /´Stemmen van Groningen dijken`/ 2001 |